== ประวัติ ==
บุปผา ผีสาวแว่น
บุปผา ไม่ทราบนามสกุล เกิดในปี พ.ศ. ๒๓๒๖ (รัชกาลที่ ๑ ,รัตนโกสินทร์) เธอเป็นลูกสาวคนสุดท้องจากพี่น้อง ๘ คนของท่านเจ้าคุณ (ไม่ทราบชื่อ) คนพี่เป็นผู้ชายทั้งหมด ๗ คน เธอน้อยใจพ่อที่ไม่ยอมส่งเธอไปบวชเรียนเหมือนพี่ๆของเธอ เนื่องจากสมัยก่อน ผู้หญิงมีหน้าที่อยู่กับเหย้าเฝ้าแต่เรือน เรียนวิชาคหกรรมแต่ในบ้านเท่านั้น เมื่อเธออายุได้ ๑๔ ปี พ่อของเธอกับจับคลุมถุงชนให้แต่งงานกับออกญาท่านหนึ่ง (อายุ ๕๒ ปี) ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพ่อของเธอเอง เธอปฏิเสธการแต่งงานนี้อย่างหนัก แต่ก็ไม่สามารถหาทางออกจากการแต่งครั้งนี้ได้ เธอจึงตัดสินใจผูกคอตายใต้ต้นไม้ใหญ่หลังบ้านในคืนก่อนวันงานนั่นเอง วิญญาณของเธอยังคงโหยหาการศึกษา และความแค้นต่อความอยุติธรรมของสังคม จึงทำให้เธอไปผุดไปเกิดไม่ได้ และได้สิงอยู่ที่ต้นไม้นั้นเรื่อยมา
เวลาผ่านไปกว่า ๒๐๐ ปี ต้นไม้ที่เธอผูกคอตายได้ถูกนำไปทำเป็นไม้แปรรูป และประกอบเป็นขั้นวางหนังสือในที่สุด (ก่อนหน้านั้นจะถูกนำไปทำเป็นเตียง แต่เธอก็ตามไปหลอกหลอนผู้รับเหมาจนหัวโกร๋น แกมบังคับว่าเอาไม้ของเธอไปทำอุปกรณ์เกี่ยวกับการศึกษาเท่านั้น) ชั้นหนังสือดังกล่าวถูกเอามาวางหนังสือหมวดภาษา (400) ในห้องสมุดชั้นมัธยมต้น โรงเรียนขุนศึกษาวิทยาคมตั้งแต่เริ่มสร้างห้องสมุดครั้งแรก
บุปผาปล่อยพลังในห้องสมุด
ความสามารถพิเศษ[]
ความแค้นฝังใจของเธอคือ ภาพของคนแก่ ลงพุง ปากยื่น หัวหลิม รูปร่างคล้ายลิงอุรังอุตัง ซึ่งเป็นลักษณะของออกญาที่มาขอเธอแต่งงาน และเป็นสาเหตุให้เธอฆ่าตัวตาย เธอจะโกรธบุคคลหรือลิงที่มีลักษณะดังกล่าวจนสติขาด ความเฮี้ยนยิ่งกว่าแม่นากพระโขนง เธอสามารถสร้างลมพายุและบังคับลมพายุนั้นได้ดั่งใจ อาวุธที่เธอใช้คือกระดาษหรือวัสดุอื่นๆที่ปลิวลมได้ เธอจะใช้ลมดัดรูปร่างให้เป็นของมีคมแล้วซัดให้พุ่งเข้าสู่เป้าหมายด้วยความเร็วเหนือเสียง วิธีหยุดบุปผาเมื่อโกรธคือ หาของน่ารักๆ มาวางไว้ข้างหน้าเธอ (ยกเว้นตุ๊กตาลิง) ทุกอย่างก็จะสงบลง
หมายเหตุ ตุ๊กตาลิง หรือลิงที่น่ารัก ไม่สามารถปลดบุปผาเป็นโหมดโหดได้ แต่ก็ไม่สามารถใช้หยุดบุปผาให้กลับเป็นโหมดปกติได้เช่นกัน (ร่างโกรธจะมีความสามารถแยกแยะได้ต่ำลง)
บันทึกเหตุการณ์ "ออกจากห้องสมุด"
เหตุการณ์สำคัญ[]
เมื่อขุนศึกษาจัดงานวัดประจำปีขึ้น ด้วยความที่เธออยากเที่ยวงานวัดจึงวางแผนร่วมมือ(?) กับอาจารย์พิเศษโพนยางคำขึ้น โดยเธอได้สาปแช่งหนังสือ "คู่มือกระบือไต่ถัง" ทุกเล่มในห้องสมุดไม่ให้มีใครหาเจอหรือยืมมันไป เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยนกับอาจารย์โพนฯ ยกตู้หนังสือพาเธอออกจากห้องสมุดไปเที่ยวงานวัด
ตู้หนังสือถูกเอาไปตั้งแอบไว้ที่หลังซุ้ม "โพนยางคำไต่ถังโชว์" โดยเอาผ้าคลุมปิดเอาไว้บังสายตาคน